Psy nigdy nie umierają. One śpią w Twoim sercu

Ten artykuł jest obowiązkowy dla wszystkich na świecie, którzy kochają psy. Wszyscy miłośnicy psów, którzy dzielili swoje domy, serca i życie z najbardziej kochającymi, lojalnymi i wspaniałymi czworonożnymi futrzanymi najlepszymi przyjaciółmi, również w pewnym momencie doświadczą najbardziej bolesnego aspektu posiadania psa. Trzeba będzie kiedyś powiedzieć sobie "do widzenia". Ale po prostu przeczytaj to, co napisał tutaj Ernest Montague.

Ernest, który opisuje się tutaj jako właściciel Pit Bulla, napisał ten piękny artykuł i powiedział: „Napisałem to kilka lat temu na pamiątkę Bolo, czarno-białego Pit Bulla, który zawsze chodził na spacer, aż do dnia, w którym umarł. Mógł zrobić tylko 15 metrów, zanim zatrzymał się, spojrzał na mnie i rzucił mi spojrzenie: „Nie mogę iść dalej. Ale nie sądzę, żebym całkiem już przestał".

Doświadczenie utraty psa jest bolesne dla każdego opiekuna czworonoga. Mam nadzieję, że mądre słowa Ernesta pomogą ci lub komuś, kogo znasz, choćby odrobinę.

„Niektórzy z was, szczególnie ci, którzy myślą, że niedawno stracili psa, naprawdę tego nie rozumieją. Nie miałem ochoty wyjaśniać, ale nie będę na świecie na zawsze, dlatego postanowiłem to napisać.

Psy nigdy nie umierają. Nie wiedzą jak. Stają się zmęczone i bardzo stare, a ich kości bolą. Oczywiście, że nie umierają. Gdyby to robiły, nie chciałyby zawsze iść na spacer, nawet długo po tym, jak ich stare kości odmówiły im posłuszeństwa. Nie, psy zawsze chcą iść na spacer. Mogą zrobić jeden krok, zanim ich starzejące się ścięgna zapadną się na podłodze, ale takie właśnie są psy. One ciągle spacerują.

To nie tak, że nie lubią twojego świata czy domu. Wręcz przeciwnie, wystarczy spacer z tobą. Ich opiekun i zapachy jakie niesie świat. Kupa kota, ślad innego psa, gnijąca kość kurczaka i ty. To sprawia, że ​​ich świat jest doskonały, a w idealnym świecie nie ma miejsca na śmierć.

Jednak psy stają się bardzo bardzo senne. Właśnie o to chodzi. Nie uczą cię tego na eleganckim uniwersytecie, gdzie wyjaśniają ekonomię matematyczną. 

Kiedy myślisz, że twój pies umarł, właśnie zasnął w twoim sercu. A tak przy okazji, szaleńczo macha ogonem, i właśnie dlatego twoja klatka piersiowa tak bardzo boli i cały czas płaczesz. Kto nie płakałby ze szczęścia z psem machającym ogonem w piersi. Auć! Wap wap wap wap wap wap, oczywiscie, że boli. Ale machają tylko wtedy, gdy się budzą. Wtedy mówią: „Dzięki, szefie! Dzięki za ciepłe miejsce do spania i zawsze najlepsze miejsce przy twoim sercu.

Kiedy po raz pierwszy zasypiają, budzą się cały czas, i dlatego oczywiście cały czas płaczesz. Wap, wap, wap. Po chwili śpią dłużej. (pamiętaj, że pies nie jest człowiekiem. Zabierasz go na spacer, to dzień pełen przygód w ciągu godziny. Potem wracasz do domu i tak cały kolejny tydzień. Nie ma CUDÓW, psy kochają spacery.)

W każdym razie, tak jak wcześniej mówiłem, zasypiają w twoim sercu, a kiedy się budzą, machają ogonem. Po kilku psich latach śpią na dłuższych drzemkach, i ty też. Przez całe życie byli DOBRYMI PSAMI i oboje o tym wiecie. Bycie dobrym psem przez cały czas staje się męczące, szczególnie gdy się starzejesz, kości cię bolą, upadniesz na twarz i nie chcesz wychodzić na zewnątrz, żeby sikać, gdy pada deszcz, ale i tak robisz to, bo jesteś dobrym psem . Więc zrozumcie, że kiedy już śpią w waszych sercach, będą spać coraz dłużej.

Ale nie daj się zwieść. Nie są „martwi”. Tak naprawdę nie ma czegoś takiego. Śpią w twoim sercu i budzą się, zwykle wtedy, gdy się tego nie spodziewasz. Tacy po prostu są.

Żal mi ludzi, którzy nie mają psów śpiących w ich sercu. Tak bardzo tęsknię. Przepraszam, muszę teraz płakać.

Dziękujemy Ernest za podzielenie się tym z nami. Bolo był bardzo szczęśliwym Pit Bullem.

To jest jeden z naszych ulubionych artykułów. Podziel się tym ze wszystkimi, którzy kochają psy.