Duży pies a mały pies. Czy rozmiar wpływa na zachowanie?

Ludzie często mają już swoją opinię na temat tego, jaki rozmiar psa najlepiej do nich pasuje. Niektórzy wolą małe psy, ponieważ są zazwyczaj mile widziane w różnych publicznych miejscach, co jest istotne zwłaszcza podczas podróży. 

Z kolei inni skłaniają się ku dużym psom, ponieważ kojarzą je z zabawą i życzliwością, a także z dziećmi i rodzinami. Uprzedzenia oparte na wielkości są również powszechne i niestety słyszałam kilka obraźliwych określeń zarówno dla małych, jak i dużych psów. A każdy, kto ma duże psy, wie, że ludzie czasami się ich boją, nawet jeśli ich zachowanie jest wzorowe, gdyż sami mają małego psa.

Wiele osób zadaje sobie pytanie: Czym różni się posiadania dużego psa  od posiadania małego psa? Część odpowiedzi może pochodzić z własnej oceny tego, czy duże i małe psy faktycznie różnią się pod innym względem niż ich- rozmiar, szczególnie w zachowaniu. Kolejny element układanki polega na określeniu, czy zachowanie ludzi wobec psów i ich oczekiwania różnią się w zależności od wielkości psa.

Życie z dużymi psami a życie z małymi psami

Jednym z cudów psów domowych jest zdumiewający zakres rozmiarów, w których występują, co jest determinowane przez bardzo małą liczbę genów. Wielkość psa ma praktyczne konsekwencje — wystarczy zapytać każdego, kto ma doga niemieckiego cierpiącego na biegunkę, co nie jest takie samo w przypadku maltańczyka cierpiącego na tą samą chorobę. Podobnie, radzenie sobie z leciutkim pinczerem, który nie chce wsiadać do samochodu i wystarczy wziąć go na ręce i włożyć do środka. Sytuacja będzie jednak znacznie trudniejsza, gdy w grę wchodzi dorosły bernardyn. Duże psy mogą być droższe pod każdym względem, od kosztów żywności, profesjonalnej pielęgnacji i leków, po zabawki, smycze, obroże i miski na jedzenie.

Osoby z małymi psami, które nie chcą, aby podjadały ludzkie jedzenie, po prostu nie zostawiają krzeseł w takich miejscach, które mogą służyć jako podest do wskoczenia na blat stołu. A ci, którzy mają duże psy często stwierdzają, że żadne miejsce poniżej górnej półki lodówki nie jest bezpieczne ani niedostępne. W przypadku dużego psa przypadkowe spożycie niebezpiecznej żywności, takiej jak czekolada, jest znacznie mniej prawdopodobne niż w przypadku mniejszego psa, ponieważ potrzeba znacznie większej ilości, aby spożyta dawka była toksyczna dla większego psa. Podobnie kilka dodatkowych smakołyków, które prowadzą do przybierania na wadze u mniejszych psów, może nie stanowić problemu dla dużego psa. Wreszcie, pomaganie dużemu psu z problemami z poruszaniem się może być fizycznie bardzo wymagające dla opiekuna, zwłaszcza mieszkającego w bloku bez windy.

Niektórzy martwią się o duże psy w pobliżu dzieci, ale muszę wyznać, że ja osobiście martwię się, gdy dzieci siedzą na 60-kilogramowym futrzastym przyjacielu. Nawet jeśli dzieci są dla psa delikatne i miłe i mają pełny szacunek do zwierzęcia, nadal martwię się, że może zdarzyć się niebezpieczna sytuacja całkowicie przez przypadek, bez względu na to, jak aktywnie będę ich nadzorować (np. ktoś zadzwoni do drzwi i pies wstanie zrzucając nieświadomie dzieci ze swojego grzbietu).

Które psy są bardziej przystosowane do życia w mieście?

Wiele osób zwraca uwagę na zalety małych psów w środowisku miejskim:

• łatwiej wynająć mieszkanie
• ciasne mieszkalne może być łatwiejsze do współdzielenia z małym psem
• wprowadzanie małego psa do budynku mieszkalnego i wyprowadzanie go z niego, jest znacznie łatwiejsze. 

Jednak cechy, które mogą być uciążliwe dla życia w mieście dla psa to:

• duża potrzeba ruchu,
• wrażliwość na dźwięki,
• skłonność do nadmiernego szczekania – nie mają nic wspólnego z rozmiarem. 

Niektóre psy są pięknie przystosowane do życia w mieście, a inne nie.

Zachowania dużych i małych psów

Czy zatem różnice behawioralne zależą od wielkości? W większości odpowiedzią jest głośne „Nie!” Psy każdej wielkości uwielbiają gonić, aportować, chodzić na spacery, biegać bez smyczy, poznawać nowych ludzi, bawić się z najlepszymi psimi kumplami, brać udział w szkoleniach i zajadać smakołyki. Z tego samego powodu psy każdej wielkości są wrażliwe na dźwięki, wykazują lęk separacyjny i agresję, niewłaściwie skaczą na ludzi, nadmiernie szczekają, gryzą buty, kopią w ogrodzie lub mają wypadki na podłodze. A wszystkie machają ogonami (jeśli je mają!) z radości.

A jednak istnieją wyraźne różnice między poszczególnymi psami, być może ze względu na wiek, płeć lub środowisko, w którym pies żyje i dorastał. Chociaż podobieństwa psów o różnych rozmiarach są znacznie większe niż różnice, czy możemy zaprzeczyć tym różnicom?

Badania naukowe

Badanie przeprowadzone w 2010 roku (Arhant i in.) bardzo szczegółowo zbadało związek między rozmiarem a zachowaniem psa, odpowiadając na następujące pytania:

• W jaki sposób zachowanie opiekuna wobec psów o różnej wielkości wpływa na zachowanie ich psów? 
• Jak różnią się oczekiwania psów w zależności od ich wielkości? 
• Czy ludzie traktują duże i małe psy inaczej? 

W badaniu „mały” i „duży” zdefiniowano według wagi; psy o masie poniżej 20 kg zostały sklasyfikowane jako małe, a te równe lub większe jako duże.

Jakie było najważniejsze odkrycie badania? Istnieją znaczne różnice w zachowaniu między dużymi i małymi psami oraz między opiekunami dużych i małych psów. Naukowcy stwierdzili, że zakres interakcji między ludźmi a ich psami jest związany z wielkością psa.

Małe psy były mniej posłuszne, nieco częściej agresywne lub pobudliwe oraz bardziej niespokojne i bojaźliwe. Osoby z małymi psami zgłaszały również niższy poziom konsekwencji w swoich interakcjach i egzekwowaniu zasad niż osoby z większymi futrzakami.

Urok słodkiego szczeniaczka

Wiele badań zrobiono na temat praktyki traktowania małych psów jak niemowląt, choć trudno się dziwić, że tak się dzieje. Dziecięce cechy wpływają na ludzkie zachowania opiekuńcze; jesteśmy ewolucyjnie zaprogramowani, aby rozczulić się na ujmujące duże oczy, mały rozmiar i proporcjonalnie dużą głowę. Psychologowie nazywają to „ zjawiskiem Aww ”. Gdyby dzieci nie były takie słodkie, rodzice mogliby mniej reagować na ich potrzeby, a potomstwo miałoby mniejsze szanse na przeżycie.

Psy wydają się wywoływać tę samą reakcję „aww” u ludzi, zwłaszcza małych psów, a jeszcze bardziej u ras o wyraźnych cechach młodzieńczych, takich jak spaniel, chihuahua, grzywacz japoński, mops i terriery. Ponieważ dzieci wpływają na nasze hormony, podnosząc poziom oksytocyny — nazywanej „hormonem miłości” — oczywiste jest, że nasze kochane i urocze psy też to robią.

Socjalizacja, szkolenie i inne interakcje

Socjalizacja jest kluczowym czynnikiem, jeśli chodzi o zachowanie psa. Zazwyczaj duże psy mają więcej możliwości socjalizacji niż małe. Kiedy małe psy są noszone na rękach, zamiast poruszać się na własnych czterech łapach, mają mniej interakcji z ludźmi i innymi psami, co może w dalszym ich życiu ograniczać ich zdolność radzenia sobie z nimi.

Wiele osób twierdzi, że ich małe psy są psami „ludzi” i nie lubią innych psów; wiele osób z dużymi psami mówi to samo. Niezależnie od wielkości, pozytywne doświadczenia z innymi psami w okresie szczenięcym są najlepszym sposobem na rozwinięcie przez psa dobrych manier. Przy braku wystarczającej ilości tych doświadczeń psy każdej wielkości stają przed wyzwaniami społecznymi.

Dobrze wytresowane psy zawsze sprawiają radość, ale szkolenie to kolejny sposób, w jaki interakcje między ludźmi a psami różnią się w zależności od wielkości. Dwa badania naukowe wykazały, że małe psy nie przechodzą tak dobrze psiego szkolenia jak duże psy (Kobelt i in.; Masters i McGreevy). Ponadto ludzie częściej bawią się w aportowanie, szarpanie i węszenie z dużymi psami niż z małymi i są bardziej skłonni zabierać je na wspólne bieganie lub jazdę na rowerze (Arhant i in.). Z badania Arhanta wynika, że ​​różnice w zachowaniu ludzi mogą odpowiadać za wyższe wskaźniki nieposłuszeństwa u małych psów.

Postępowanie wobec zwierząt

Trudno jest twierdzić, że rozmiar psa nie ma wpływu na to, co uważamy za dopuszczalne lub na co mu pozwalamy. Chociaż wielu opiekunów ma takie same zasady dla psów dowolnej wielkości, postępowania z dużymi i małymi psami jest często inny.

Na przykład małe psy są częściej wpuszczane do naszych łóżek i brane na kolana. Działają tu względy praktyczne. Posiadanie 6-kilogramowego psa skaczącego lub siadającego na tobie to jedno, ale robienie tego samego przez 40-to lub 50-cio kilogramowego psa to co innego. 

Jedni zachęcają małe psy do skakania na ludzi i wchodzenia na meble, ale rzadko zapraszają do tego duże psy. Skakanie nie jest jedyną rzeczą, która jest traktowana inaczej. Zachowanie uważane za uciążliwe u małego psa może być uznane za aspołeczne u dużego psa. Nawet agresja i inne poważne problemy behawioralne są bardziej tolerowane u małych psów.

Jako dowód na to, że niektórzy ludzie z małymi psami nie traktują poważnie niepożądanego zachowania, rozważmy tę historię: ośmiokilogramowy chihuahua uciekł z domu, ugryzł kogoś i został uznany za niebezpiecznego psa. Kiedy przyjechała Straż Miejska, ludzie małego psa najwyraźniej myśleli, że to żart. 

Rozmiar psa czasami ma wpływ na to, jak postrzegamy zagrożenie, które one stanowią. Mały i duży pies mogą być tak samo agresywne, ale czynnik wielkości wpłynie na naszą reakcję strachu.

To, co robią psy — ich zachowanie — jest tym, co sprawia, że ​​są dobrym towarzystwem, wspaniałymi przyjaciółmi i niezbędnymi członkami naszej rodziny, a bardzo niewiele z tego ma coś wspólnego z ich rozmiarem. Kiedy opiekunowie psów wymieniają się historiami, nie chodzi im o wielkość psa, ale o wspólne doświadczenia — radość, niepokój, szkolenie, nagłe wypadki u weterynarza, zdjęcia, spacery, przyjaźń, zabawa i miłość. Pies to zawsze wielka miłość, bez względu na rozmiar psa.

Dzięki thebark.com